Πέρασε κι αυτή η χρονιά! Κανείς μας βέβαια δε μπορούσε να φανταστεί (κανείς;;;) πέρσι τέτοια εποχή όταν δίναμε ευχές για το 2020 τι επρόκειτο να συμβεί!

Έτσι κι εγώ τότε, είχα φτιάξει ένα βίντεο τραγουδώντας τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς όπως τα ήξερα και το ανέβασα στα κοινωνικά μου δίκτυα με μία εξήγηση της περίεργης δομής των καλάντων αυτών, που είχα βρει σε αναζήτηση στο google. Είπα κι εγώ τις ευχές μου αλλά δε νομίζω να έπεσα μέσα!

Δε θα αναλύσω ούτε θα κάνω ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε. Θα ευχηθώ απλά. Θα ευχηθώ Αγάπη πάνω από όλα και υγεία. Αυτό το "Υγεία πάνω από όλα" κάπως μου κάνει! Η υγεία δε μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Είναι βασικό "συστατικό" αλλά κατά τη γνώμη μου δεν είναι..."πάνω από όλα".

Πολλοί από συνάνθρωποί μας κάθε αρχή του χρόνου παίρνουνε κάποιες αποφάσεις για την χρονιά που έρχεται, κάνουνε κάποια σχέδια που ελπίζουν να τηρήσουν κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς και ίσως μάλλον ποτέ δεν το πετυχαίνουν. Μάλλον δεν κάνουν καν την προσπάθεια μετά από 5, 6 μέρες. Εγώ δεν ήμουν ένας από αυτούς. Δεν έκανα κάποια σχέδια, ούτε έπαιρνα αποφάσεις που θα τηρούσα τη νέα χρονιά. Ίσως γιατί τέτοιες ανησυχίες τις έχω όλο σχεδόν τον χρόνο. Ίσως γιατί την αλλάγή του χρόνου την θεωρώ μια απλή μέρα. Ευχαριστώ όμως πάντα τον Θεό που με αξίωσε να την ζήσω.

Φέτος όμως αποφάσισα να ... πάρω μια απόφαση για την νέα χρονιά. Αφορμή μου δόθηκε από το blog του π.Λιβύου. Διάβασα ένα άρθρο του για τους λογισμούς και το ... ελεφαντάκι με αφορμή την γνωστή ιστορία του Χόρχε Μπουκάι και πραγματικά θέλησα να το βάλω στόχο. Θα ήθελα να γράψω δυο τρία λόγια για αυτό αλλά δε θα το κάνω. Ίσως το πιο πιθανό να το...χαλάσω! Προτείνω όμως να το διαβάσετε. Ίσως να φαίνεται απλό, ίσως να το ξέρετε. Εμένα όμως με συγκλόνησε. Γιατί θα με ρωτήσεις.

Μάλλον διότι ήμουν από εκείνους που όταν είχα την επιθυμία να κάνω κάτι, να ασχολήθώ με κάτι ποτέ δεν έβαζα εμπόδια του τύπου "αυτό δε γίνεται", "τώρα πάει πέρασε..", "είμαι μεγάλος πια για αυτό" κτλ. Πάντα έκανα την προσπάθειά μου. Πάντα με πίστη στο Θεό. Και να σου πω κάτι. Πάντα ήμουν κερδισμένος γιατί είτε το πετύχαινα, είτε μάθαινα πάρα πολλά στην πορεία προς την... "αποτυχία".

Έτσι βγάζω το συμπέρασμα ότι με συγκλόνησε μάλλον διότι βρήκα ένα σύμμαχο. Διάβασε το...λέξη προς λέξη κι ίσως κι εσύ βρείς ένα σύμμαχο ή έναν στόχο.

Βάζω λοιπόν και το περσινό μου βίντεο με τα κάλαντα και εύχομαι μια καλή κι ευλογημένη χρονιά με υγεία και πάνω από όλα ΑΓΑΠΗ !

Η φωτογραφία του άρθρου είναι από μία αφίσα του έργου του Χόρχε Μπουκάι που παίχτηκε στο "Λιθογραφείο" που βρήκα στο διαδίκτυο